ដោយ ប៉ែន បូណា
ថ្ងៃទី 04/07/2009
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរកំពុងត្រៀមប្រារព្ធពិធីរំលឹកខួបមួយឆ្នាំនៃ ការចុះ ប្រាសាទព្រះវិហារទៅក្នុង បញ្ជីបេតិកភណ្ឌពិភពលោក(៧ កក្កដា២០០៨ ៧ កក្កដា២០០៩)ដែលនឹងចូលមកដល់ក្នុងរយៈពេលបីថ្ងៃទៀតខាងមុខនេះ។ គឺជារយៈពេលមួយឆ្នាំនៃមោទនភាពជាតិផង និងមួយឆ្នាំនៃការប្រឈមមុខដ៏ជូរចត់ផង។ ជូរចត់ដោយសារការឈ្លានពានពីសំណាក់ប្រទេសសៀមដែលនៅពេលនេះសង្រ្គាម ទល់ដែនទំនងជាពិបាកនឹងបញ្ចៀសប្រសិនបើសៀមមិនព្រមដកទ័ពចេញពី ទឹកដីខ្មែរទេនោះ។
កាលពីមួយឆ្នាំមុននេះ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរដែលមានឈាមជ័រជាអ្នកកសាងអង្គរ បានវាយជួង ទូងស្គរ និងលើកជ្រោងទង់ប្រាសាទកំពូលប្រាំបក់រវិចៗលាយឡំដោយសម្លេងហ៊ោ កញ្ជ្រៀវយ៉ាងកងរំពង។ សម្លេងដែលផុសចេញពីមោទនភាពជាតិដ៏ជ្រាលជ្រៅនេះបានប្រកាសប្រាប់ ពិភពលោកថា ប្រាសាទព្រះវិហារដ៏ល្បីល្បាញរបស់ខ្មែរត្រូវគេកត់ត្រាទុកក្នុង បញ្ជីនៃសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌពិភពលោកដែលមានតម្លៃមហាសាលមិនអាចកាត់ ថ្លៃបាន។
នៅលើទិដ្ឋភាពមួយទៀត សម្លេងខ្ញៀវខ្ញារកងរំពងកាលពីថ្ងៃ ៧កក្កដា២០០៨ ក៏ជាការប្រកាសប្រាប់ជាតិសាសន៍សៀមថា ពួកគេបានទទួលបរាជ័យជាម្តងទៀតក្រោមបារមីនៃប្រាសាទព្រះវិហារក្នុង ការដែលពួកគេព្យាយាមរារាំងមិនឲ្យប្រាសាទដ៏ល្បីល្បាញរបស់ខ្មែរនេះ ត្រូវគេកត់ចូលក្នុងបញ្ជីនៃសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌរបស់មនុស្សជាតិលើ ពិភពលោក។ ជាតិសាសន៍សៀមធ្លាប់បានភ្លក់រសជាតិបរាជ័យម្តងរួចទៅហើយ កាលពីខែមិថុនាឆ្នាំ១៩៦២ ក្នុងការប៉ុនប៉ងចង់លេបត្របាក់យកប្រាសាទព្រះវិហាររបស់ខ្មែរ។
យ៉ាងណា ក៏ដោយ ជាតិសាសន៍មួយនេះនៅតែចិញ្ចឹមចិត្តទោសៈប្រកបដោយមហិច្ឆតាស្រក់ទឹក មាត់ចង់បានប្រាសាទរបស់ខ្មែរដដែល។ មួយសប្តាហ៍ក្រោយពីការចុះបញ្ជីប្រាសាទព្រះវិហារ សៀមបានបញ្ជូនកងទ័ពរបស់ខ្លួនចូលកាន់កាប់ដីមួយចំណែកក្នុងបរិវេណ ប្រាសាទនេះយ៉ាងងងើលបំផុត។ ទង្វើដ៏ឥតអៀនខ្មាស់របស់សៀមត្រូវបានគេមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ថាជា ការបង្កហេតុដើម្បីផ្សងព្រេងទាញយកផលចំណេញ។
ឥឡូវនេះមហិច្ឆតា របស់សៀមបានស្តែងចេញយ៉ាងច្បាស់ហើយនោះគឺមេដឹកនាំសៀមបានលើកយក បញ្ហាជម្លោះជាយដែនមកធ្វើជាលេសក្នុងការតថ្លៃយ៉ាងងងឹតងងុលជាមួយ អង្គការយូណេស្កូឲ្យសើរើការចុះបញ្ជីប្រាសាទព្រះវិហារឡើងវិញ។
បំណង ចុងក្រោយរបស់សៀមគឺយ៉ាងហោចណាស់ពួកគេចង់ធ្វើជាសហកម្មសិទ្ធិលើ ប្រាសាទព្រះវិហារជាមួយខ្មែរដែរបើទោះបីជាគេដឹងថាដូនតារបស់គេ គ្មានចំណែកសូម្បីតែបន្តិចក្នុងការកសាងប្រាសាទនេះក៏ដោយ។
ពាក្យចាស់បុរាណពោលថា «អ្នកដែលសាបព្រោះខ្សល់រមែងតែងតែទទួលរងនូវព្យុះសង្ឃរា»។ យ៉ាងណាមិញ ពួកសៀមដែលបានឈ្នានីសកម្ពុជាគ្រប់បែបយ៉ាងក៏បាន និងកំពុងត្រៀមទទួលក្តីមហន្តរាយដ៏ធំធេងផងដែរ។ មហន្តរាយបានកើតមានរួចទៅហើយក្នុងការប៉ះទង្គិចប្រដាប់អាវុធពីរ លើកកន្លងទៅនេះ។ ប៉ុន្តែ មហន្តរាយធំធេងជាងនេះកំពុងរង់ចាំអ្នកឈ្លានពាននៅពេលខាងមុខ។
ប៉ុន្តែ តាមរយៈការព្រមានធ្ងន់ៗរបស់ប្រមុខរដ្ឋាភិបាលខ្មែរកាលពីប៉ុន្មាន ថ្ងៃមុននេះអ្នកដែលមានឈាមជ័រឈ្លានពានទំនងជាអាចយល់បានថា កម្ពុជាអស់ក្តីអត់ធ្មត់ត្រឹមនេះហើយ។ ការបណ្តែតបណ្តោយឲ្យកងទ័ពបរទេសបោះទីតាំងនៅលើទឹកដីរបស់ខ្លួន រយៈពេលមួយឆ្នាំគឺជាការអត់ធ្មត់មួយដែលគ្មានអ្នកណានឹកស្មានដល់។ ការអត់ធ្មត់បែបនេះអាចចាត់ទុកថាជាការបង្ហាញសមានចិត្តក្នុងនាម ជាជាតិសាសន៍ដែលឆ្អែតឆ្អន់ និងស្អប់ខ្ពើមសង្រ្គាមទៅចុះ។
ប៉ុន្តែ សៀមគួរតែយល់ថានៅលើលោកនេះគ្មានជាតិសាសន៍ណាដែលសុខចិត្តទទួលយក ការឈ្លានពានរបស់បរទេសដោយមិនតបតនោះឡើយ។ ជាពិសេសទៅទៀតសៀមប្រហែលជាបានស្គាល់ហើយថាខ្មែរធ្លាប់មានឈាមជ័រ ជាអ្នកតស៊ូដើម្បីបូរណភាពទឹកដី និងដើម្បីឯករាជ្យជាតិយ៉ាងណានោះ។ ដូច្នេះ សង្គ្រាមជាយដែនអាចកើតមាន ឬមិនមានក្នុងពេលឆាប់ៗនេះគឺអាស្រ័យទាំងស្រុងទៅនឹងសៀមថា តើពួកគេព្រមដកទ័ពចេញពីទឹកដីខ្មែរដែរឬក៏អត់។
សម្រាប់ភាគី កម្ពុជា បើយោងតាមប្រសាសន៍ចុងក្រោយរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីហ៊ុន សែន ដែនកំណត់នៃការអត់ធ្មត់បានមកដល់ហើយ។ រីឯមធ្យោបាយសម្រាប់ការពារខ្លួនក៏បានរៀបចំរួចស្រេចហើយដែរ។ សូមបារមីប្រាសាទព្រះវិហារជួយថែរក្សាបូរណភាពទឹកដីខ្មែរ និងសូមឲ្យពួកឈ្លានពានជួបនឹងបរាជ័យកុំបីខានឡើយ៕
free programes
|
Sunday 5 July 2009
សង្គ្រាមដេញពួកឈ្លានពានទំនងជាពិបាកបញ្ចៀស
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment